درد دل خبرنگار را چه کسی بنویسد؟
تقویم را که ورق می زنیم به روز ۱۷ مردادماه روز خبرنگار می رسیم، روزی که شاید بتوان گفت به دلیل اینکه کسی نمی تواند درد دل این قشر را بازگو کند، روزی فراموش شده باشد. هر روز که مناسبت های مختلف فرا می رسد قلم خبرنگار می نویسد مشکلات و مسایل قشر کارگر، ورزشکار ، معلم، پرستار،و دیگر فعالان جامعه، خبرنگار می نویسد و انعکاس می دهد دردهای جامعه را، اما آیا کسی هست درد خبرنگاران را بازگو کند هیچ کس نیست که مشکلات خبرنگاران را بنویسد.
۱۷ مرداد روز خبرنگار است و همه فعالان عرصه خبر را تنها در این روز می بینند. منه کریم زنگنه که شغل مقدس خبرنگاری را با تمام وجود و با عشق انتخاب نموده ام و به این شغل نیز افتخار میکنم ، آیا کسی میداد ، اول صبح که از خانه خارج میشم ، تا پاسی از شب برای تهیه خبر از من یک فرد خسته میسازد؟؟ و کسی نمی داند این خستگی چقدر سخت است.!!!!
وقتی مدیر، کارشناس، رییس، دکتر و مهندس و دیگر افراد کار، مصاحبه و بازدیدهایشان تمام می شود، تازه کار منه خبرنگار شروع می شود. همه فقط کار خبرنگار را در نوشتن می دانند اما دویدن برای کسب خبر، تایپ و نگارش و تنظیم خبر کاری طاقت فرسا است که هیچ کس نمی داند خبرنگار با چه زحمتی یک خبر را تهیه می کند.
اضطراب و استرس سراسر وجودشان را فرا می گیرد که آیا این خبر، مصاحبه و گزارش به شیوه ای مطلوب انعکاس داده می شود یا نه، آیا کسی می داند درد خبرنگاران چیست و چه مشکلاتی دارند؟
تنها یک روز به حرمت خبرنگاران آیین تجلیلی برگزار می شود و وقتی به ۱۸ مردادماه می رسیم دیگر همان برنامه های روزمره و تکراری باید ادامه داشته باشد و کسی نباشد که این قشر را حمایت کند.
دیگر تاب و تحمل سختی ها و گرفتارها را ندارد و از خانواده و زندگی خود می گذرد شب و روز تلاش می کند تا گامی برای اعتلای ایران اسلامی بر دارد و می خواهد قلمش برای خودش نیز بنگارد تا شاید مسوولان درد دل و ناگفته های آنان را بدانند.
یک سال می نویسیم، مصاحبه می کنیم، جلسات را پوشش می دهیم و تنها یک روز به نام روز خبرنگار است که خیلی از مسوولان و مردم نمی دانند که روزی هم به نام روز خبرنگار وجود دارد. عدم امنیت شغلی،کمبود حرمت خبرنگاران، پایین بودن آستانه تحمل برخی از مدیران وروابط عمومی ها ، نداشتن حقوق و دستمزد مناسب، مغفول ماندن مطالبات خبرنگاران،عدم برگزاری کمیته بررسی مشکلات خبرنگاران ورسانه ها، حمایت نشدن از سوی مسوولان، بی توجهی به فعالیت های شبانه روزی آنان، نداشتن مسکن از جمله مشکلات قشر فعال عرصه خبری جامعه است که کسی توجهی به آنان ندارد.
و اما ما خبرنگاران : ابهت خبرنگاران روز به روز کم شده ،درحال حاظر بدترین توهینها به قشر خبرنگاران می شود، چرا که تعدادی به این وادی ورود پیدا کرده اند که کارشان را بلد نیستند.
رسالت خبرنگاری به ما حکم می کند که واقعیتها را منتشر کنیم واگر نقدی هم بود باید منصفانه باشد و آن طرف قلم باید نقد پدیرنده باشد که خبرنگار مظلوم را آماج جملات خود قرار دهد، وتازمانی ما خبرنگاران ابهت داریم که قلممان درست حرکت کند و جامعه قلم منصفانه ی ما را قبول کند، نه بخاطر حفظ پست و مقام فقط خبرنگار را سیبر ناکامی خود قرار دهد.
دلنوشته از ؛ کریم زنگنه نژاد خبرنگار استان بوشهر
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
نظر شما در خصوص عملکرد شاهین شهرداری بوشهر در نقل و انتقالات چیست ؟
View Results
طراحی و توسعه: مای لیان استفاده از مطالب سایت عصر ورزش با ذکر منبع مجاز می باشد.